รีวิว “หลักสูตรภาษา”: การสื่อสารระหว่างวัฒนธรรม ฉบับระบาด

หากภาพยนตร์เรื่องนี้เพิ่มความเรียบง่ายในตัวเองเข้าไปอีกสักหน่อย การศึกษาตัวละครอาจประสบความสำเร็จมากกว่านี้มาก
เช่นเดียวกับ “Between the World and Me” โดย Kamilah Forbes “Malcolm & Marie” โดย Sam Levinson และ Doug Liman (Doug Liman) เช่นเดียวกับ “Locked Down” โดย Natalie Morales “Language Class” โดย Natalie Morales เห็นได้ชัดว่าเป็นผลงานของเรา ยุคแห่งการล็อคดาวน์ และสถานที่ตั้งของมันเหมาะอย่างยิ่งสำหรับข้อจำกัดทางเทคนิคมาร์ค ดูพลาส (มาร์ก ดูพลาส) (เขียนบทภาพยนตร์ร่วมกับโมราเลส) รับบทเป็นอดัม นักเรียนทางไกลคนใหม่ของคาริโญ (โมราเลส) ครูสอนภาษาสเปนในคอสตาริกาวิลล์ (เดเชียน เทอร์รี่) สามีผู้มั่งคั่งของเขา ลงทะเบียนหลักสูตรนี้เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดเขาสร้างความสัมพันธ์กับคาริโญอย่างรวดเร็ว ซึ่งเริ่มแข็งแกร่งขึ้นหลังจากโศกนาฏกรรมที่ไม่คาดคิด
ฉากแอ็กชันของภาพยนตร์เกือบทั้งหมดดำเนินการผ่านการแชทผ่านเว็บแคมเป็นชุด ซึ่งมักจะสลับไปมาระหว่างหน้าจอแล็ปท็อปในฉาก ซึ่งพิสูจน์ให้เห็นว่าวิธีการแสดงที่น่าสนใจนั้นเหนือกว่าความลำบากใจในตอนแรกเป็นหลักยิ่งไปกว่านั้น แม้ว่าการแยกตัวของนักแสดงจะจำกัดจำนวนปฏิกิริยาเคมีที่พวกเขาสามารถสร้างได้ แต่บางครั้งก็เพิ่มความรู้สึกริเริ่มที่พวกเขาอาจขาดในภาพยนตร์แบบดั้งเดิมเมื่อตัวละครมองที่กล้องโดยตรง พวกเขาจะเน้นไปที่ช่วงเวลาที่เปราะบางได้ชัดเจนยิ่งขึ้นมุ่งเน้นไปที่
ชั้นเรียนภาษายังใช้มุมมองที่จำกัดเพื่อขยายความขัดแย้งหลักในรูปแบบที่น่าสนใจหลังจากที่อดัมตระหนักว่าคฤหาสน์ของเขาแตกต่างอย่างมากกับสภาพแวดล้อมที่ต่ำต้อยของ Cariño เขาก็ค่อยๆ ยอมรับว่าเขารู้สึกผิดสำหรับสิทธิพิเศษของเขาที่เกี่ยวข้องกับเธอ และแฮงเอาท์วิดีโอของพวกเขาให้ข้อมูลที่จำกัดเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการอธิบายอย่างมีประสิทธิภาพว่าคุณสามารถทำได้มากแค่ไหนเข้าใจชีวิตของกันและกัน
เช่นเดียวกับ “Paddleton” ของอเล็กซ์ เลห์มันน์ (ดูปราสร่วมแสดงด้วย) “Language Lesson” พิสูจน์ให้เห็นว่าเขาสนใจอย่างมากในเรื่องโรแมนติกแบบสงบเป็นหนึ่งในการจัดการความสัมพันธ์ที่ไม่ค่อยมีใครรู้จักในอุตสาหกรรมภาพยนตร์ภาพยนตร์ทั้งสองเรื่องมีความอบอุ่นแบบเรียบง่าย แต่ตัวละครที่นี่ไม่ได้มีลักษณะแปลกประหลาดมากนัก ซึ่งหมายความว่าพวกเขาสามารถเคลียร์เกณฑ์ความคล้ายคลึงขั้นพื้นฐานได้ แต่ทำได้เพียงเล่าเรื่องจนถึงตอนนี้เท่านั้นแม้ว่าจะมีการบอกเป็นนัยเป็นครั้งคราวว่า Cariño อาจแสดงหน้ากล้อง และอดัมไม่ได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วมในรายละเอียดทั้งหมดเกี่ยวกับชีวิตของเธอนอกหลักสูตร แต่ช่องมองภาพของภาพยนตร์จะป้องกันไม่ให้มีการสำรวจแนวคิดนี้ด้วยวิธีที่มีความหมายใดๆหากไม่มีช่วงเวลาส่วนตัวหรือการโต้ตอบใดๆ ในโลกแห่งความเป็นจริง บทสนทนาก็อาจอธิบายได้ชัดเจนเกินไป เนื่องจากพวกเขาถูกบังคับให้เล่าเรื่องหนักๆ ส่วนใหญ่ด้วยตัวเอง
ในระหว่างการโทรด้วยเสียงเท่านั้นครั้งก่อน เธอเปิดกล้องโดยไม่ได้ตั้งใจและทำให้อดัมเห็นใบหน้าช้ำและดวงตาสีเข้มในช่วงสั้นๆคารินโญ่ผู้เขินอายก็ถอยกลับไปและตั้งครูที่เป็นมืออาชีพมากขึ้นร่วมกับเขาความสัมพันธ์และความปรารถนาที่จะรักษาชีวิตส่วนตัวของพวกเขาในท้ายที่สุด ทั้งสองถูกบังคับให้เผชิญหน้ากับความแตกต่างของกันและกัน และการโต้แย้งบางอย่างชัดเจนเกินไปเกี่ยวกับความไม่มั่นคงและทัศนคติแบบเหมารวมที่คุกคามมิตรภาพที่เจริญรุ่งเรืองของพวกเขาในช่วงแรกๆ ความตึงเครียดระหว่างชนชั้น เชื้อชาติ และเพศที่อยู่เบื้องหลังการแลกเปลี่ยนข้ามวัฒนธรรมถูกมองข้ามไปอย่างละเอียด ดังนั้นเมื่อเรื่องราวใช้ธีมที่เข้าใจง่ายมากขึ้น จึงเป็นเรื่องน่าละอายการเปิดเผยพล็อตเรื่องสุดท้ายอาจจะมากเกินไปมากเกินไป.หากภาพยนตร์เรื่องนี้เพิ่มความเรียบง่ายในตัวเองเข้าไปอีกสักหน่อย การศึกษาตัวละครอาจประสบความสำเร็จมากกว่านี้มาก
นักแสดง : นาตาลี โมราเลส (Natalie Morales), มาร์ค ดูพลาส (Mark Duplass), ดิสนีย์ เทอร์รี่ (Desean Terry) ผู้กำกับ : นาตาลี โมราเลส (Natalie Morales) บทภาพยนตร์ : มาร์ค ดิพลาส (Naslie Morales), นาตาลี โมราเลส (Natalie Morales) ระยะเวลาฉาย : 91 นาที เรตติ้ง: NR ปี: 2021
ตัวละครในหนังเรื่องนี้เต็มไปด้วยความกลัวที่ขัดแย้งกันซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้เฉพาะในความฝันเท่านั้น
“Fabian: Going the Dogs” ของโดมินิก กราฟ (Fabian: Going the Dogs) เริ่มต้นด้วยรถรางที่วิ่งช้าๆ ซึ่งวิ่งลงบันไดไปยังสถานีรถไฟใต้ดินอันงดงามของเบอร์ลินแม้ว่าใครก็ตามที่คุ้นเคยกับเนื้อหาต้นฉบับของภาพยนตร์ เช่น นวนิยายของ Erich Kästner เรื่อง The Fabians: A Moralist's Story ที่ตีพิมพ์ในปี 1931 ก็หวังว่าเรื่องราวนี้จะเกิดขึ้นในสองแห่งในเยอรมนีระหว่างช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 แต่ตอนนี้มันชัดเจนสำหรับเราแล้ว เพราะผู้คนบนหน้าจอสวมเสื้อโปโลและกางเกงยีนส์เหนือสิ่งอื่นใดแต่เมื่อกล้องผ่านสถานีและเดินขึ้นบันไดฝั่งตรงข้าม ผู้สัญจรจะสวมเสื้อผ้าตามเวลาที่คาดไว้กล้องจะขึ้นบันไดและในที่สุดก็พาเราไปยังโซนพลบค่ำของสาธารณรัฐไวมาร์ หรืออย่างน้อยก็ตอนที่กราฟตั้งใจจำลองสถานการณ์ที่ไม่สมบูรณ์ของมัน
สัญญาณอื่นๆ บ่งบอกว่าตั้งแต่ถนนคอนกรีตสีดำไปจนถึงการเหลือบของสโตลเพอร์สเตอีนที่เห็นได้ชัด เราทุกคนต่างอยู่ในช่วงเวลานี้ โดยมีบล็อกสะดุดทองเหลืองฝังอยู่บนทางเท้าเพื่อรำลึกถึงเหยื่อของการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์Tesla ของ Michael Almereyda เล่าว่าแนวทางที่คล้ายกับกล้องโทรทรรศน์ในนวนิยายอิงประวัติศาสตร์เน้นย้ำจุดยืนของเราเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่สังเกตได้อย่างไรก็ตาม วิธีการของ Graff สามารถต้านทานอุปกรณ์แปลกแยกที่กระตุ้นมากเกินไป เช่น ผู้บรรยายที่เล่นรายการ Google เพียงปลายนิ้วสัมผัสนอกจากนี้ สุนทรียศาสตร์ขี้เล่นสุดบ้าระห่ำที่ทีมผู้สร้างใช้ก็เข้ากับธีมของเขา กล่าวคือ สังคมที่วุ่นวายของสาธารณรัฐไวมาร์ที่มีอายุสั้นความวุ่นวายและความวิตกกังวลอย่างกว้างขวางของสาธารณรัฐไวมาร์อย่างน้อยก็ได้ก่อให้เกิดงานศิลปะและชีวิตส่วนใหญ่ในกรุงเบอร์ลินการทดลองสุดบ้าระห่ำ ก่อนหน้านี้ถูกขัดขวางโดยรัฐเยอรมันที่หลุดเข้าสู่ลัทธิฟาสซิสต์
หลังจากที่เลนส์ติดตามที่ช้าและมีระเบียบเปิดออก Fabian ก็ระเบิดชุดภาพออกมา สลับกันอย่างรวดเร็วระหว่างฟิล์มที่มีเม็ดหยาบสเปคต่ำและวิดีโอดิจิทัลที่ซีดจางเราได้รับการแนะนำให้รู้จักกับยาคอบ ฟาเบียน (ทอม ชิลลิง) ทหารผ่านศึกที่ตกตะลึงและจบปริญญาด้านวรรณกรรม และในคืนที่อึกทึกครึกโครม เขาก็พร้อมที่จะรับหน้าที่นักเขียนคำโฆษณาโฆษณาฟาเบียนกลับบ้านพร้อมกับหญิงชรา (เมเร็ต เบกเกอร์) เพียงเพื่อจะพบว่าเขาจำเป็นต้องเซ็นสัญญากับสามีของเธอเพื่อนอนกับเธอ และอาจถึงขั้นมีสิทธิ์ได้รับค่าชดเชยด้วยซ้ำเบื่อหน่ายกับการผสมผสานการละทิ้งธุรกิจและขั้นตอนอย่างเป็นทางการอย่างเหยียดหยาม ซึ่งเป็นพื้นฐานสำหรับการโอนสถานบันเทิงยามค่ำคืนในกรุงเบอร์ลิน เขาจึงหนีกลับไปคืนนั้น
ฟาเบียนไม่สามารถรับมือกับจิตวิญญาณแห่งกาลเวลาได้ทั่วโลก และการละทิ้งความสัมพันธ์ของมนุษย์อย่างสิ้นหวังจะกำหนดเส้นทางชีวิตของทุกคนที่เขาพบเพื่อนร่วมงานที่ไร้ความสามารถขโมยความคิดของเขาเกี่ยวกับแคมเปญโฆษณาและส่งผลให้เขาตกงานหลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้พบและตกหลุมรักนักแสดงหญิงคอร์เนเลีย (ซัสเกีย โรเซนดาห์ล) ที่เธอพบ และคนหลังนี้บังเอิญอาศัยอยู่ในอาคารของเขาเฟเบียนถูกบังคับให้ยอมรับเธอในฐานะเมียน้อยของผู้สร้างภาพยนตร์เพื่อที่จะได้ตั้งหลักในภาพยนตร์เรื่องนี้
โดยรวมแล้ว เรื่องราวเกี่ยวกับการที่คนหนุ่มสาวไม่สามารถจัดการกับอารมณ์กับพฤติกรรมทางเพศของคนรักได้ถือเป็นเรื่องราวที่ไม่คุ้นเคยแต่กราฟพยายามทำให้ภาพลวงตานี้มีชีวิตชีวาโดยทำให้เราอยู่ห่างจากเฟเบียน ด้วยการบรรยายด้วยเสียงพากย์ที่น่าเชื่อถือและเทียม (สลับระหว่างเสียงชายและหญิง)แม้ว่าหรืออาจเป็นเพราะเราถูกอพยพออกจากคู่สามีภรรยาคู่นี้ การเกี้ยวพาราสีของพวกเขาจึงกลายเป็นสิ่งเดียวในโลกที่สามารถเลี้ยงสุนัขได้ทำเครื่องหมายโดยคนหนุ่มสาวประเภทโง่และน่าสนใจ พวกเขาเปิดใจกันทันที สมคบคิดเพื่อหลีกเลี่ยงเจ้าของบ้าน พวกฮิปปี้ในทะเลสาบนอกเบอร์ลิน และแสดงการเต้นรำพื้นบ้านยามดึกอย่างเป็นธรรมชาติท่ามกลางแฟน ๆ ที่จริงใจของ Fabian และ Cornelia Romance ทำลายการประชดอันน่าเศร้าของการบรรยายพากย์
ขุนนาง Albrecht Schuch ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมงานของโครงการ Fabian เป็นตัวแทนของข้อยกเว้นต่อการเยาะเย้ยอันเลวร้ายของสังคมโดยรวมลาบู๊ดมีความกังวลอย่างมากเกี่ยวกับวิทยานิพนธ์หลังปริญญาเอกนอกจากนี้เขายังเป็นนักสังคมนิยมประชาธิปไตยที่กระตือรือร้นและเป็นผู้ริเริ่มหลักเหตุผลและความยุติธรรมด้วยอุดมคติของเขา คนๆ นี้เหมือนกับผู้โดยสารที่รออยู่บนชานชาลารถไฟตอนต้นเรื่อง ดูเหมือนจะเงียบไปชั่วขณะความคิดของเขาไม่ได้ปรับให้เข้ากับการพัฒนาของยุคสมัยนี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ฟาเบียนดูท้อแท้มากขึ้นมีคำพูดสุดท้ายในการสนทนาเสมอมีอยู่ช่วงหนึ่ง เมื่อฟาเบียนเป็นเพียงผู้สังเกตการณ์เท่านั้น ไม่ใช่เพื่อปกป้องตนเอง ลาบูดถามว่า “สิ่งนี้ช่วยได้อย่างไร”ผู้พ่ายแพ้ของฟาเบียนตอบว่า: “ใครจะได้รับการช่วยเหลือ?”เงาชั้น
ในท้ายที่สุด ความปั่นป่วนทางการเมืองแบบสังคมนิยมที่ไม่สำคัญของ Labude และทัศนคติในการเขียนทางไกลของ Fabian ก็ถูกกระแสทางประวัติศาสตร์กลืนหายไปแม้ว่าหนังสือของ Kästner ได้รับการตีพิมพ์ไม่ถึงสองปีก่อนที่พวกนาซีจะขึ้นสู่อำนาจ แต่ก็มีลางสังหรณ์ว่าสาธารณรัฐไวมาร์กำลังจะถึงจุดสิ้นสุด แต่ก็ไม่เข้าใจว่าจะเกิดอะไรขึ้น แต่เราและภาพยนตร์เรื่องนี้สืบทอดรายละเอียดอันเลวร้ายเหล่านี้มา ส่วนหนึ่งของพวกนาซีประวัติศาสตร์โลก.หนังสือเสียดสีอันมืดหม่นของ Kästner ทำให้ผู้คนจ้องมองสังคมที่ผู้เขียนอาศัยอยู่ภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้ภาพรวมของภาพ เวลาและพื้นที่ที่วุ่นวาย และตรรกะความฝันของการ์ตูนสุดพิสดาร ชวนให้นึกถึงฝันร้ายในอดีตตัวละครของมันเต็มไปด้วยความกลัวที่ขัดแย้งกันซึ่งสามารถเกิดขึ้นได้ในความฝันเท่านั้น ความกลัวก่อนเกิดภัยพิบัติครั้งใหญ่เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เพราะมันได้เกิดขึ้นแล้ว
นักแสดง: ทอม ชิลลิง, ซัสเกีย โรเซนดาห์ล, อัลเบรชท์ ชูช, เมเร็ต เบกเกอร์, ไมเคิล วิตเทนบอร์น (ไมเคิล วิทเทนบอร์น), เพตรา คัลคุตชเก (เพตรา คัลคุตช์เก), อัลมาร์ชา สตาเดลมันน์ (อัลมาร์ชา สตาเดลมันน์), แอนน์ เบนเนนท์ (แอนนา เบนเนนท์), เอวา เมดูซ่า กัน (เอวา เมดูซ่า กึห์เน) ผู้กำกับ: Dominique Graff บทภาพยนตร์: Dominique Graff, Konstantin Ribb เวลาที่ออกฉาย: 178 นาที: NR ปี: 2021
ต่างจาก Malcom & Marie ตรงที่ผลงานการกำกับเรื่องยาวของ Daniel Brühl ได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นการปั้นด้วยตนเองอย่างแท้จริง
ถัดไปคือบทบาทของ Daniel Brühl ในฐานะนักแสดงในตลาดภาพยนตร์ระดับโลก และความหรูหราที่มาพร้อมกับมัน ควบคู่ไปกับการเล่าเรื่องตอบโต้ที่ถูกระงับซึ่งดูเหมือน Sam Levinson เมื่อมองดูผิวเผิน (Sam Levinson) “Malcolm & Marie”แต่เมื่อปรับเปลี่ยนภาพยนตร์เรื่องนี้เพื่อตรวจสอบสิทธิ์ในหน่วยงานบนหน้าจอของเอเจนซี่และผู้กำกับ การเปิดตัวของผู้กำกับขนาดยาวของบรูห์ลได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นการเสียดสีที่นักแสดงเองอย่างแท้จริงBrühlจะไม่หลงระเริงไปกับความอ่อนน้อมถ่อมตนจอมปลอมในการเสียดสีฮอลลีวูดหลายเรื่องอันที่จริง “ประตูถัดไป” คือการเสียดสีที่โหดร้ายของการสมรู้ร่วมคิดรูปแบบนี้ซึ่งมีดาราภาพยนตร์และแม้แต่คนธรรมดามาอยู่ในการเมือง เมื่อแก้ไขโบรไมด์ของฉันฉันก็ใช้ชีวิตแบบที่ฉันชอบโดยเมินเฉยต่อสภาพแวดล้อมโดยรอบ โดยเฉพาะคนกึ่งยิวจำนวนมากที่สามารถจ่ายได้ตระหนักถึงความอยู่รอดของคนรับใช้ของชนชั้นกลางและชนชั้นสูงอย่างซับซ้อน
บรูห์ลรับบทเป็นดาราหนัง แดเนียล (แดเนียล) เขามีความคล้ายคลึงกับเขาในทุกด้านเช่นเดียวกับบรูห์ล แดเนียลได้รับสิทธิพิเศษในโคโลญจน์และมีความก้าวหน้าอย่างมากในธุรกิจการแสดงในตอนต้นของ Next Door แดเนียลกำลังเตรียมที่จะออดิชั่นในอพาร์ตเมนต์หรูของเขาในกรุงเบอร์ลินเพื่อรับบทในภาพยนตร์บล็อกบัสเตอร์ลับสุดยอด ซึ่งทำให้เขานึกถึงบทบาทของเขาใน Captain America: Civil War “ในบทบาทนี้ดังนั้น ในช่วงเวลาสั้นๆ เราจึงถูกล่อลวงให้คิดว่าหนังเรื่องนี้จะเป็นเรื่องราวสมมติในชีวิตของบรูห์ล ซึ่งอาจขึ้นอยู่กับการออดิชั่นครั้งใหญ่จนกว่าสิ่งกีดขวางบนถนนจะปรากฏขึ้นแดเนียลหยุดที่บาร์ที่จะไปสนามบินและมีบรูโน่ (ปีเตอร์ คุส) ธรรมดามาพักอยู่ในทางตรงกันข้าม คนเหล่านี้ได้ทำการศึกษาที่น่าทึ่ง: แดเนียลแต่งตัวเรียบร้อย ออกกำลังกายตอนเช้า และนิสัยการกินอย่างชาญฉลาด ในขณะที่บรูโนมีอายุมากกว่า ซุ่มซ่าม และดูเหมือนจะคุ้นเคยกับการกินอาหารเช้าและเบียร์ที่เข้มข้นยิ่งขึ้นอย่างไรก็ตาม ดวงตาของบรูโนไม่อ่อนโยน เพราะนับตั้งแต่ที่เขาปรากฏตัวครั้งแรกในภาพยนตร์ ชายคนนี้ได้แสดงภูมิปัญญาและความโกรธที่เป็นกรดออกมา
เมื่อผู้คนต่อสู้กับความตั้งใจ บทของ Daniel Kehlmann จะแสดงให้เห็นถึงความภักดีของเราอย่างละเอียดแดเนียลเป็นคนงี่เง่าที่ถ่อมตัวและกระทุ้งแม้แต่น้อยในภาพยนตร์ครั้งหนึ่งเขาบอกเจ้าของบาร์ว่าเขามีความสุขที่ไม่ได้ดื่มกาแฟเข้มข้นเพราะมันขมและอาจจะทำให้หัวใจวายได้ท่าทางนี้เป็นความคิดที่ถ่อมตัวของเขา เมื่อคนที่อยู่บาร์นั้นจริงๆ อาจไม่จำเป็นต้องคิดถึงแนวคิดเรื่องความอ่อนน้อมถ่อมตนนอกจากนี้ยังมีเรื่องตลกเจ้าเล่ห์ซึ่งในตอนแรกจะตลกแล้วกลายเป็นภัยคุกคามในกรณีนี้ ผู้คน (ตั้งแต่เจ้าของบาร์จนถึงแฟนๆ ของเขา) เข้าไปในบริเวณรอบๆ บาร์โดยไม่ได้รับความสนใจอย่างแท้จริงจากดาเนียล ซึ่งแสดงให้เห็นอย่างกระชับว่าเขาตาบอดต่อชนชั้นกรรมาชีพจนกระทั่งฝ่ายหลังบังคับให้มีการประมาณค่า
อย่างไรก็ตาม บรูโนไม่ใช่วีรบุรุษของชนชั้นแรงงานที่ได้รับการเสนอให้ดื่มฟังเทศน์อย่างง่ายดายอย่างแน่นอนชายคนนี้ไม่มีความสุขมาก บังคับทิศทางอย่างขมขื่น และในแบบของเขาเอง เขามีคุณสมบัติพอๆ กับแดเนียล ดังที่เห็นได้จากวิธีที่เขาแทรกซึมเข้าไปในเช้าของแดเนียล โดยยืนกรานกับนักแสดงว่าหนังของเขาห่วย และเป็นการดูถูกเขาเป็นการส่วนตัวแดเนียลบอกบรูโนว่าความคิดเห็นของเขาไม่เกี่ยวข้องเพราะเราคิดว่าคำกล่าวดังกล่าวเป็นส่วนหนึ่งของการปกป้องบุคคลสาธารณะ
ตัวละครทั้งสองนี้มักจะไม่น่ารักนัก แม้ว่าทั้งคู่จะมีเสน่ห์และมีความสัมพันธ์กันมากก็ตาม และพวกเขาก็แสดงอาการอิจฉาและความไม่พอใจต่อชนชั้นสูงในสังคมร่วมกัน ซึ่งทำให้ “ประตูถัดไป” กลายเป็นอาการวิตกกังวล และอาจโดยเฉพาะในลักษณะนี้ด้วยซ้ำ .และบทสนทนาระหว่างแดเนียลกับบรูโน่ก็สงบและก้าวร้าวในความรู้สึกเฉยๆเท่านั้นในช่วงแรกๆ เห็นได้ชัดว่าดาเนียลจะไม่ออกจากเกณฑ์นี้ และอาจไม่ต้องการอยู่ในระดับจิตใต้สำนึกด้วยซ้ำ เพราะผู้ชายใช้กันและกันเพื่อขับไล่ปีศาจทางวัฒนธรรมของพวกเขาออกไปก็พบว่ามีเรื่องน่าขยะแขยงกันตามมาด้วยในแง่นี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้ชวนให้นึกถึงหนังระทึกขวัญของ Hitchcock หลายเรื่อง โดยเฉพาะ "Stranger on the Train" ซึ่งรวมถึงเจ้าหน้าที่จอมวุ่นวายชื่อบรูโน่ด้วย
สคริปต์นี้ล้อเลียนคำอธิบายต่างๆ ของบรูโนสำหรับดาเนียล เหตุผลที่ชัดเจนที่สุดคือความไม่พอใจของบรูโนต่อความตึงเครียดเมื่อสองสามวันก่อนการรวมเยอรมนีใหม่ในตอนแรกบรูโนอ้างว่าเห็นอกเห็นใจสตาซี เมื่อพิจารณาจากวิกฤตการณ์ทางการเงินในเยอรมนีตะวันออกเมื่อเทียบกับเยอรมนีตะวันตก ช่องว่างทางสังคมระหว่างสตาซีกับดาเนียลและบรูโนก็ขนานกันอย่างไรก็ตาม แนวคิดนี้ไม่เคยได้รับการตรวจสอบอย่างละเอียดถี่ถ้วน และมีอยู่จริงในการตกแต่งหน้าต่างสำหรับฉากติดตามอย่างไรก็ตาม Brühl ต้องการเคารพคุณภาพชีวิตในแต่ละวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการที่ผู้ชายเพลิดเพลินกับความหรูหราท่ามกลางความผิดหวัง และถูกเข้าใจผิดว่าเป็นช่วงเช้าเกินไป และเขาไม่เคยทุ่มเทตัวเองอย่างเต็มที่ในการค้นหากลไกประเภทต่างๆลองนึกภาพคนแปลกหน้าบนรถไฟโดยไม่ปล่อยอุปกรณ์ของเขาออกด้วยความดีใจ
ในช่วงครึ่งหลังของ Next Door ตอนจบที่หลวมและใช้งานน้อยเกินไปยังคงสะสม ในที่สุดก็มาถึงตอนจบที่ไม่สมบูรณ์อย่างมีสติความสง่างามอันน่ารังเกียจที่คนเหล่านี้ได้รับในตอนท้ายของหนังรวมพวกเขาเข้าด้วยกันในสภาพแวดล้อมที่รกร้าง และทำให้พวกเขารวมตัวกันข้ามอุปสรรคทางสังคมอันใหญ่หลวงนี่แสดงให้เห็นถึงจุดเปลี่ยนมากกว่าบทสรุปซึ่งทำให้เรารู้สึกดีขึ้นภาพยนตร์คู่หูที่ไม่ธรรมดาที่ไม่มีวันเป็นจริงพร้อมแล้วความลึกลับที่อธิบายไม่ได้นี้สอดคล้องกับการออกแบบของภาพยนตร์ โดยยอมรับถึงความไม่เท่าเทียมกัน ซึ่งมักส่งผลกระทบต่อชีวิตของเรา โดยปกติแล้วจะไม่มีการแสดงความคิดเห็นหรือระบายอารมณ์ในกรณีของ “Next Door” ข้อสรุปดังกล่าวมีความถูกต้องตามทฤษฎีมากกว่า และดูเหมือนว่าจะเป็นทางออกสำหรับผู้สร้างภาพยนตร์ที่ยังไม่ได้คิดถึงตอนจบอย่างถ่องแท้
นักแสดง: Daniel Brühl, Peter Kurth, Aenne Schwarz, Nils Doergelo, Rike Eckermann ), Vicky Krieps (Vicky Krieps) ผู้กำกับ: Daniel Brewer (ผู้เขียนบท): Daniel Kehlmann (Daniel Kehlmann) เวลาที่ออกฉาย: 94 นาที เรตติ้ง: NR ปี: 2021
ภาพยนตร์เรื่องนี้บอกเป็นนัยถึงการผสมผสานระหว่างภาพยนตร์ Eco Doctor และ Acid Western และความแตกต่างระหว่างประเภทต่างๆ นี้นำไปสู่บรรยากาศความตึงเครียดลึกลับ
”A Shape of Things Come” โดย Lisa Malloy และ Monaco (JP Sniadecki) บ่งบอกถึงการผสมผสานระหว่างสารคดีเกี่ยวกับระบบนิเวศและกรดรกร้างทางตะวันตก และความแตกต่างระหว่างแนวเพลงเหล่านี้ทำให้เกิดความตึงเครียดอย่างลึกลับบางครั้ง ซันด็อก ซึ่งเป็นฤษีผู้มีหนวดเครายาวที่อยู่ใจกลางของเรื่อง ก็เป็นเหมือนฮิปปี้ที่สนุกสนาน ดื่มเบียร์ เต้นรำในบาร์ท้องถิ่น อ่านนิยาย และสนุกสนานกับสัตว์ต่างๆ ในระบบนิเวศแบบฟาร์มปศุสัตว์ชั่วคราวที่อาศัยอยู่ใน ทะเลทรายโซโนรันใกล้ชายแดนเม็กซิโกในสถานที่อื่นๆ ดูเหมือนเขาจะมีฟัน ชี้ปืนไรเฟิลพลังสูงไปที่หอเฝ้าระวัง ลาดตระเวนรถตระเวนชายแดนอย่างดูหมิ่น และโกรธเคืองตัวเองคุณอาจพบว่าตัวเองกำลังแตกแยก ไม่ว่าจะดูหนังเพื่อเฉลิมฉลองให้กับความพอเพียง ในยุคนี้ เราต้องพึ่งกริดอย่างลึกซึ้ง หรือกังวลว่าเขาจะเป็นคนแปลกหน้าที่เอาแต่ใจตัวเองและแสดงออกถึงความไม่พอใจในแบบของตัวเอง Sense แห่งความโดดเด่นทางสังคมสำหรับ Sundog นี่คือทางหรือทางหลวงของเขา
รูปร่างของสิ่งที่จะเกิดขึ้นในอนาคตส่วนใหญ่หมกมุ่นอยู่กับชีวิตประจำวันของ Sundogภาพยนตร์เรื่องนี้ทำให้ผู้คนนึกถึงความน่าทึ่งของโครงร่างของกระบวนการต่างๆ เมื่อศิลปินมีความมั่นใจที่จะสังเกตหัวข้อของตนแต่ไม่สนใจ (ในกรณีนี้ ตั้งแต่การล่าสัตว์และฆ่าสัตว์ของ Sundog ไปจนถึงการเก็บเกี่ยวคางคกกลางดึกพิษ) .ปล่อยให้เป็นไปตามคำบรรยายที่กำหนดความเต็มใจที่จะละทิ้งการเล่าเรื่องแบบเดิมๆ เกิดขึ้นพร้อมกับการหลีกเลี่ยงสังคมแบบเดิมๆ ของ Sundogชีวิตของ Sundog ดูเหมือนจะปราศจากเสียงรบกวน ตั้งแต่การโฆษณาที่รุนแรงไปจนถึงวาทกรรมทางการเมืองที่แบ่งขั้ว โดยไม่มีข้อยกเว้นฉากที่น่าตื่นเต้นที่สุดฉากหนึ่งในหนังเรื่องนี้ก็คือเขาแค่อาบน้ำในอ่างอาบน้ำกลางแจ้ง ได้ยินเสียงที่เป็นธรรมชาติ และเพลิดเพลินไปกับช่วงเวลาแห่งการไตร่ตรองและสบายใจเมื่อเขาจมลงไปในน้ำก็เหมือนกับว่าเขากำลังจะกลับไปสู่ครรภ์
ความคาดหวังถึงความรุนแรงประกอบกับความคลุมเครือของสภาพแวดล้อมที่สร้างสรรค์ของภาพยนตร์เรื่องนี้ ทำให้ “The Shape of Things” กลายเป็นการเฉลิมฉลองที่อ่อนโยนและน่ารัก โดยใช้ชีวิตในแบบของเขาเองภาพถ่ายที่สั่นคลอนของ Malloy และ Sniadecki เผยให้เห็นพื้นผิวที่ทำให้เกิดอาการทางประสาทที่น่าทึ่ง ซึ่งชวนให้นึกถึงภาพวาดทิวทัศน์ของ Vincent van Goghในภาพแรกๆ Sundog ถูกยิงเฉียงๆ ขณะเดินไปท่ามกลางต้นไม้ต่างๆ ซึ่งชวนให้นึกถึงฝีแปรงอันบ้าคลั่งและสะท้อนถึงพื้นที่ศีรษะที่กระสับกระส่ายของ Sundogภาพยนตร์เรื่องนี้ยังใช้สัญลักษณ์ที่ชัดเจนมากขึ้น เช่น ภาพลางบอกเหตุของระนาบเหนือศีรษะ (ผู้ส่งสารของการทุจริตและมลพิษในโลกของ Sundog) และภาพลางสังหรณ์ของงูหางกระดิ่ง ซึ่งอาจเป็นการตีความอุณหภูมิของความคับข้องใจที่เพิ่มขึ้นของ Sundog.ใช้ร่วมกับโปรแกรมติดตามของ Broder Patrolช่วงเวลาที่บ้าคลั่งเช่นนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในฉากที่ Sundog ดูเหมือนจะก่ออาชญากรรมร้ายแรง ทำให้เราสงสัยว่าเรากำลังดูสารคดีจริง ๆ หรือใกล้ชิดกับหนังระทึกขวัญแนวทดลองมากกว่า
ใน "รูปแบบของสิ่งต่าง ๆ ในอนาคต" ความยาว 77 นาที มัลลอยและสเนียเดคกีเชิญชวนให้ผู้ชมอ่านความหมายอันลึกซึ้งและน่าสะเทือนใจต่างๆ ในชื่อภาพยนตร์อาจบ่งบอกถึงการพัฒนาอย่างบ้าคลั่งของ Sundog หรือความบ้าคลั่งของโลกโลหะและพลาสติกที่เราสร้างขึ้นเกือบจากธรรมชาติที่สืบทอดมา หรือทั้งสองอย่างในสถานการณ์ที่ค่อนข้างน่ากังวลนี้ คุณอาจรู้สึกว่า Sundog จะยอมจำนนต่อเครื่องจักรที่ทันสมัยของบริษัท เพราะความโกรธที่เข้าใจได้ของเขาอาจบ่อนทำลายความสามารถของเขาในการเพลิดเพลินกับสถานที่ศักดิ์สิทธิ์เล็กๆ ที่ยอดเยี่ยม ซึ่งก็คือเขาต้องดิ้นรนในดินแดนแห่งความอดทน.
ผู้กำกับ : ลิซ่า มัลลอย (Lisa Malloy), เจพี สเนียเด็คกี้ เข้าฉาย : ภาพยนตร์ Grasshopper เวลาออกฉาย : 77 นาที เรตติ้ง : ยังไม่ตัดสินใจ ปี : 2020
ภาพยนตร์เรื่องนี้จะลงจอดและลงจอดเพื่อเป็นการแสดงออกถึงความไว้วางใจอย่างอิสระในมวลมนุษยชาติของเรา
ดอน ฮอลล์และคาร์ลอส โลเปซ เอสตราดาเรื่อง “Raya and the Last Dragon” (Raya and the Last Dragon) นำเสนอดิสนีย์และกิจกรรมความบันเทิงอื่นๆ ของดิสนีย์เมื่อเร็วๆ นี้ ตัวอย่างเช่น Moana ได้รับการตกแต่งและปรับปรุงให้ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัดพวกเขามีจิตใจที่เป็นผู้ใหญ่ มีองค์ประกอบโครงเรื่องที่กว้างขวาง และมุ่งมั่นที่จะแสดงวัฒนธรรมและตัวละครเอเชียที่หลากหลายบนหน้าจอ: The Last Chizongแน่นอนว่า แม้ว่าซีรีส์ Nickelodeon จะดึงเอาขนบธรรมเนียมประเพณีของเอเชียตะวันออก แต่ภาพยนตร์เรื่องนี้ก็รวมเอาองค์ประกอบจากประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้อย่างระมัดระวัง (รวมถึงเวียดนาม กัมพูชา และลาว)
อย่างไรก็ตาม ในโลกการก่อสร้างอันกว้างใหญ่และความหลากหลายทางสุนทรีย์ Raya และ “The Last Dragon” ชวนให้นึกถึงประสบการณ์ในการชมภาพยนตร์เรื่อง “Star Wars” อย่างชัดเจนที่สุดการเดินทางของ Raya (Kelly Marie Tran) จากดินแดนหนึ่งไปอีกดินแดนหนึ่งจากตลาดน้ำใน Talon ไปจนถึงวังหินอ่อนของเรือ Ark มีพิธีกรรม สีสัน และประเด็นเฉพาะของตัวเอง (เช่น ใน Talon ศิลปินแต่งตัวเป็น ที่รัก)Adele Lim (เศรษฐีผู้คลั่งไคล้ในเอเชีย) และบทของนักเขียนบทละคร Qui Nguyen โดยไม่สูญเสียแรงผลักดันของเรื่องราวในตำนานของตัวเอก เผยให้เห็นตำนานของโลกแฟนตาซีที่ขยายตัวอย่างน่าหลงใหล
ในตอนต้นของเรื่อง Kumandra เป็นอาณาจักรที่พังทลายลงด้วยการแย่งชิงความรุนแรงระหว่างประเทศที่แยกตัวออกมา 5 ประเทศและถูกหลอกหลอนโดย Druun สัตว์ประหลาดที่มีลักษณะคล้ายหมอกควันซึ่งจะทำให้พลเมืองหลายพันคนกลายเป็นหินหกปีหลังจากที่พ่อของเธอ (แดเนียล แด คิม) ประสบกับหายนะครั้งนี้ Raya พยายามสร้างอัญมณีวิเศษที่พังทลายขึ้นมาใหม่ และสร้างผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยช่วย Kumandra และ Druun ที่ถูกเนรเทศ) มังกรในตำนานฟื้นคืนชีพแล้ว
หากโครงเรื่องประเภทนี้พัฒนาไปพร้อมกับความเสถียรและความสามารถในการคาดเดาของวิดีโอเกม (ในแต่ละประเทศ) Raya จะได้รับอัญมณีเพิ่มและรับสมัครสมาชิกให้กับทีมนักผจญภัยสกปรกของเธอ ทิวทัศน์อันอุดมสมบูรณ์และวิวัฒนาการของ Raya จะหลีกเลี่ยงความรู้สึกซ้ำซากสิ่งสำคัญที่สุดคือ รายามีปัญหาเรื่องความไว้วางใจ นั่นคือความเชื่อผิดๆ ของเธอเองต่อเจมม่า ชาน (เจมม่า ชาน) ที่อยู่ใกล้เคียงเมื่อตอนที่เธอยังเป็นเด็ก ซึ่งนำไปสู่การทำลายอัญมณีและการปล่อยตัวดรูนเพื่อนใหม่ของ Raya แต่ละคนบังคับให้เธอเผชิญกับความกลัวที่จะสูญเสียความไว้วางใจ และภาพยนตร์เรื่องนี้ก็เป็นภาพสะท้อนที่ดีของปีศาจของเด็กผู้หญิงในขอบเขตภูมิรัฐศาสตร์ และทั้งห้าประเทศปฏิเสธที่จะรวมภัยคุกคามที่พวกเขาเผชิญไว้
ในฐานะผู้กอบกู้รายา มังกรน้ำซีซู อควาฟินาได้มอบการแสดงเสียงฉากที่มีเอกลักษณ์และถูกขโมยไป ซึ่งชวนให้นึกถึงโรบิน วิลเลียมส์จากเรื่องอะลาดินของดิสนีย์อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้) พ่อมด.เมื่อเทียบกับภูมิหลังที่ยอดเยี่ยมของมหากาพย์แฟนตาซีบนพื้นที่สูง อควาฟินาพูดได้เร็วและไม่เห็นคุณค่าในตนเองเธอคุ้นเคยกับบทบาทตลกในอดีตของเธอดูเหมือนว่าเธอเป็นคนนอกโลกและเป็นคนร่วมสมัยในภูมิประเทศที่เยี่ยมยอดตามธรรมเนียมอันยิ่งใหญ่ของดิสนีย์ เพื่อนที่น่ารักมีอยู่มากมายใน Raya และ Last Dragon เช่น แมลงจากยาเม็ด และ Alan Tudyk จาก Amadelo,รับบทเป็นสัตว์เลี้ยงและขนส่งไปพร้อมๆ กัน เช่นเดียวกับกัปตันบูน (ไอแซค หวัง) เด็กทำอาหารและกัปตันครอบครัวของเขาถูกโยนให้ดรูน
แม้ว่า Raya จะเป็นนางเอกที่กล้าหาญและสูงส่ง แต่เธอก็มีความมั่นใจในตนเองอย่างน่าชื่นชมในความฉลาดและความแข็งแกร่งของเธอ แต่การที่ Namari ตกใจกับการทรยศต่อเธอ กลับทิ้งรสชาติที่ค้างอยู่ในคอไว้อย่างไม่สั่นคลอน ซึ่งบางครั้งก็ทำให้การกระทำของเธอหุนหันพลันแล่นด้วยความโกรธหรือการแก้แค้นผีสาวผู้โกรธแค้นนำอันตรายมาสู่การต่อสู้ที่ยืดเยื้อครั้งนี้ ซึ่งดูเหมือนจะไปไกลกว่าค่าโดยสารธรรมดาๆ ของดิสนีย์จากการต่อสู้ด้วยศิลปะการต่อสู้ตามปกติของเธอกับ Namaari หรือการสู้รบด้วยอาวุธและการต่อสู้ระยะประชิด การออกแบบท่าเต้นที่ดุเดือดแสดงให้เห็นว่าหญิงสาวทั้งสองคนนี้อันตรายและอันตรายต่อกันและกันสำหรับรายา ความเหลาะแหละที่สดชื่นมีพื้นฐานมาจากความวุ่นวายภายในอันเยือกแข็งของราชินีเอเรนเดล ราชินีเอลซา โดยขอให้ผู้ชมยอมรับความไม่สมบูรณ์ของนางเอก แม้ว่าบางครั้งพวกเขาจะรู้สึกกลัวในการแสดงก็ตามความขัดแย้งที่รุนแรงเหล่านี้ไม่ใช่องค์ประกอบเดียวในหนังที่ยังคงอยู่ในความมืด เมื่อ รายา และ สีซู พบกับตอง (เบเนดิกต์ หว่อง) บนเท้า อยู่คนเดียวในสภาพพังทลาย รายาก็จ้องมองไปบนเปลที่ว่างเปล่าตรงมุม การสูญเสียแสงโดยไม่มีคำพูดนั้นเจ็บปวดเกินกว่าจะพูดคุย
รายาและมังกรตัวสุดท้ายหลีกเลี่ยงฉากจบที่มืดมนและหวานอมขมกลืน เพื่อที่พวกเขาจะได้หลุดพ้นจากสถานการณ์ที่ยากลำบากได้อย่างง่ายดาย ในฉากสุดท้าย ความตายและความสิ้นหวังอย่างไม่มีที่สิ้นสุดจะกลับคืนสู่สภาพเดิมได้อย่างง่ายดายอย่างไรก็ตาม ผู้ชมรุ่นเยาว์เหล่านี้อาจไม่ต้องการให้ภาพยนตร์ของดิสนีย์บอกพวกเขาว่า เช่นเดียวกับที่ Druun อธิบายโดย Sisu “โรคระบาดที่เกิดจากความไม่ลงรอยกันของมนุษย์” จะก่อให้เกิดอันตรายที่ยั่งยืนในแง่ที่อธิบายไว้อย่างสวยงาม ภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้จุดลงจอดเพื่อเฉลิมฉลองแห่งความหวัง ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความไว้วางใจอันไม่มีข้อจำกัดในมนุษยชาติร่วมกันของเราจะเป็นอย่างไร
นักแสดง: Kelly Marie Tran, Awkwafina, Jemma Chan, Daniel Dae Kim, Sandra Oh, Ben Benedict Wong, Izaac Wang, Talia Tran, Alan Tudyk, Lucille Soong, Patty · Harrison (Patti Harrison), Ross Butler (Ross Butler) ผู้กำกับ: Don Hall, Carlos Lopez Estrada (ผู้เขียนบท), Adele Lim กำหนดฉาย: Walt Disney Studios Motion Pictures ฉายเวลา : 107 นาที เรตติ้ง: PG ปี: 2021
ภาพยนตร์เรื่องนี้ล้มเหลวในการเข้าใจอย่างมีประสิทธิภาพว่าชีวิตและประสบการณ์การทำงานของตัวเอกส่งผลต่อชีวิตของเธอในฐานะบุคคลและศิลปินอย่างไร
จากบันทึกความทรงจำของ Joanna Rakoff ในชื่อเดียวกัน ผู้เขียนและผู้กำกับ Philippe Falardeau เรื่อง “My Salinger Year” ที่มีเรื่องราวเกิดขึ้นในช่วงปี 1990 ดำเนินไปตามเส้นทางที่ทรุดโทรม ตาม Joanna สองคน (Margaret Querley) ในวัยเด็กของเธอ พยายามเริ่มต้นอาชีพนักเขียนและ หวังว่าเธอจะโดดเด่นจากงานปัจจุบันของเธอในฐานะเลขานุการของสถาบันวรรณกรรมนิวยอร์กผลงานของเธอเป็นรอยย่นที่ทำให้การดัดแปลงเรื่องนี้แตกต่างจากภาพยนตร์อื่นๆ หลายเรื่องที่นักเขียนผู้ทะเยอทะยานพยายามปรับตัวในเมืองใหญ่ เพราะมาร์กาเร็ต (ซิกอร์นีย์ วีเวอร์) เจ้านายของโจแอนนาเป็นตัวแทน กับนักเขียนสันโดษ เจดี ซาลิงเกอร์จาก The Catcher in the Rye หญิงสาวคนนี้ได้ตระหนักถึง ภาพลวงตาทั่วไปของการติดต่อใกล้ชิดกับวีรบุรุษในวรรณกรรมอย่างไรก็ตาม นี่ยังหมายความว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เต็มไปด้วยการอ้างอิงที่ทันสมัยถึงงานวรรณกรรมและตัวละครที่แตกหัก และความคุ้นเคยนี้กลายเป็นเรื่องธรรมดาอย่างรวดเร็ว
โครงเรื่องตลอดทั้งเรื่องสรุปงานของ Joanna ในบริษัทถ่ายภาพ ชีวิตส่วนตัวของเธอ และโครงเรื่องของการดิ้นรนเพื่อเป็นนักเขียน ซึ่งถักทอเข้าด้วยกันอย่างเต็มใจ ราวกับว่าคุณกำลังชมภาพยนตร์สองเรื่องที่แตกต่างกันแม้ว่า Joanna จะเป็นหนึ่งในปริศนาลึกลับที่เป็นตำนานที่สุดในโลกวรรณกรรม แต่ Joanna เชื่อว่างานของเธอเป็นเพียงก้าวสำคัญในอาชีพการงานของเธอ และความสับสนวุ่นวายนี้ดูเหมือนจะหายไปในการเล่าเรื่องของ Falado
เนื่องจาก “My Salinger Anniversary” ไม่สามารถเข้าใจได้อย่างมีประสิทธิภาพว่าชีวิตและประสบการณ์การทำงานของเธอส่งผลต่อชีวิตของเธอในฐานะบุคคลและศิลปินอย่างไร Joanna จึงรู้สึกเหมือนว่างเปล่ายกเว้นช่วงเวลาที่เธอบอกว่าเธอตีพิมพ์บทกวีสองบท เราแทบไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับงานเขียนและกระบวนการของเธอในกรณีนี้ ดอน (ดักลาส บูธ) แฟนหนุ่มผู้หลงตัวเองของเธอกำลังเขียนนวนิยายเรื่องนี้ ซึ่งได้รับความสนใจอย่างมากจากฟาลาโด ซึ่งถือว่าค่อนข้างไม่มีเหตุผลเล็กน้อยทิศทาง.
อย่างน้อยก็มีช่วงเวลาที่น่าตื่นเต้นที่ทำให้ปี Salinger ของฉันมีชีวิตชีวา ไม่มีอะไรมากไปกว่าการยกย่องชมเชยผู้คลั่งไคล้ข้าวไรย์ในหมู่ทหารยามในสถาบันวรรณกรรม งานของ Joanna คือการตอบความเชื่อโชคลางของ Salinger ด้วยคำตอบที่เขียนไว้ล่วงหน้าโดยผู้ไม่มีตัวตนเมื่อหลายสิบปีก่อนขณะที่แฟนๆ มองกล้องขณะอ่านจดหมาย ภาพยนตร์เรื่องนี้เล่าโดยปริยายว่าผลงานที่ยอดเยี่ยมดึงดูดผู้อ่านทุกประเภท และในขณะเดียวกันก็ดูเหมือนว่าจะเขียนขึ้นเพื่อผู้อ่านเพียงคนเดียวตามนโยบายของบริษัท ยิ่งรู้สึกหนาวใจมากขึ้นเมื่อ Joanna ตัดจดหมายจากแฟนๆ เป็นชิ้นๆ ทันทีหลังจากตอบกลับเสร็จ
แต่การพูดจาไพเราะในตอนแรกเกี่ยวกับมุมนี้กลับกลายเป็นความซุ่มซ่าม เมื่อโจแอนนาเริ่มจินตนาการว่าแฟนคลับคนหนึ่ง (ธีโอดอร์ เปลเลริน) เป็นมโนธรรมในจินตนาการ และฟาลาโดใช้ตัวละครนี้เพื่อแสดงการแสดงออกที่หลากหลายข้อความรองของฉากการปรากฏตัวของอุปกรณ์พล็อตประเภทนี้ในการเล่าเรื่องธรรมดาทำให้ฉันนึกถึงเรื่องราวก่อนหน้าใน "My Saling Year" โดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อ Joanna เป็นคนโกงและตอบโต้ผู้สนับสนุนด้วยคำพูดของเธอเอง จดหมายจากโจแอนนาบอกให้นักเรียนมัธยมปลายวาดรูปแรงบันดาลใจจากโฮลเดน คอลฟิลด์ แล้วคิดด้วยตัวเองเป็นเรื่องยากที่จะไม่คิดว่าตัวหนังเองควรจะฟังคำแนะนำของเธอ
นักแสดง: Margaret Qualley, Sigourney Weaver, Douglas Booth, Brian Obern, Théodore Pellerin ), Colm Feore (Colm Feore), Senna Haq (Henza Haq) ผู้กำกับ: Philippe Falardeau บทภาพยนตร์: Philippe Falardeau การฉาย: เทศกาลภาพยนตร์ IFC ระยะเวลาฉาย: 101 นาที เรตติ้ง: : ปีร: 2020
อะไรคือความแตกต่างระหว่างภาพยนตร์กับข่าวธรรมดา และการแทรกแซงในความเป็นจริง ก็คือความแตกต่างในเรื่องของเวลา
ดังที่เราทราบจากหนังตลกหวัว แมลงวันบนผนังสามารถเปลี่ยนฉากใดๆ ให้เป็นหนังสือพิมพ์ม้วนเป็นม้วน เฟอร์นิเจอร์กลายเป็นร้านตีเหล็ก และกระแสน้ำวนที่วุ่นวายของตำรวจพิเศษที่วุ่นวายล่อลวงด้วยความยินดีสารคดีที่บินบนผนังก็มีความเสี่ยงเช่นเดียวกันเมื่อพิจารณาว่าการสังเกตพฤติกรรมจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงสิ่งที่สังเกต ผู้สร้างภาพยนตร์จะต้องเลือกความเป็นกลางของจุดยืนที่เกี่ยวข้องกับเรื่องของตนเสมอ หากเรื่องนั้นเกิดขึ้นทางการเมือง ก็จะส่งผลที่ตามมาที่ยุ่งยาก
ผู้บันทึกบางคนยอมรับข้อขัดแย้งนี้และบันทึกการแทรกแซงของตนโดยเป็นส่วนหนึ่งของความเป็นจริงที่พวกเขาบันทึกไว้ตัวอย่างเช่น โจชัว ออพเพนไฮเมอร์ (Joshua Oppenheimer) ใน “พระราชบัญญัติการฆ่า” เชิญผู้ก่อเหตุสังหารหมู่ในอินโดนีเซียในปี 2508-66 ได้สร้าง “ความกล้าหาญ” อันโหดร้ายขึ้นมาใหม่ต่อหน้ายมโลกกล้อง.เมื่อมองคร่าวๆ แล้ว Jill Li ผู้สร้างภาพยนตร์คนแรกได้เลือกวิธีที่ใช้งานได้จริงน้อยกว่าของ "Lost Course" ซึ่งเธอได้บันทึกฉากหนึ่งในเมือง Wukan ซึ่งเป็นหมู่บ้านชาวประมงของจีนในมณฑลกวางตุ้งการประท้วงในโปแลนด์นำไปสู่การทดลองทางประชาธิปไตยที่ล้มเหลว
ในส่วนแรกของภาพยนตร์เรื่อง “ประท้วง” เมื่อชาวบ้านของ Wu ตอบสนองต่อการขายที่ดินสาธารณะโดยเจ้าหน้าที่ของรัฐที่ทุจริต จัดการเดินขบวนขนาดใหญ่และยื่นคำร้องร่วมกัน และได้รับการสนับสนุนจากการนัดหยุดงานทั่วไป กล้องของ Li ตกลงไปในส่วนที่ลึกที่สุด ของการกระทำ.ด้วยการเคลื่อนไหวที่เพิ่มขึ้น ภาพยนตร์เรื่องนี้มุ่งเน้นไปที่แก่นแท้ของนักเคลื่อนไหวบางคนที่ดูเหมือนจะมีเจตนาดีที่สุดและมุ่งมั่นที่จะทำหน้าที่เป็นสถาบันของรัฐพรรคเดียวของจีนในที่สุดการประท้วงบังคับให้รัฐบาลต้องอนุมัติคำร้องขอให้มีการเลือกตั้งโดยเสรีของชาวบ้าน และแกนนำขบวนการก็ถูกเร่งไปยังคณะกรรมการหมู่บ้าน
ส่วนที่สอง “หลังประท้วง” จะเปิดหนึ่งปีหลังการเลือกตั้งคณะกรรมการหมู่บ้านชุดใหม่ตกอยู่ภายใต้ระบบราชการและทำอะไรไม่ถูกและล้มเหลวในการฟื้นฟูที่ดินใน Wukanในเวลาเดียวกัน รัฐบาลระดับสูงได้เลือกผู้นำของตน ซึ่งทำให้เกิดช่องว่างระหว่างพวกเขาและผู้มีสิทธิเลือกตั้งหลายปีผ่านไป ในขณะที่ชาวบ้านลาออกจากการชะลอตัวของ Wukan อย่างช้าๆ และหลีกเลี่ยงไม่ได้ ความท้อแท้ของพวกเขาก็ไม่แยแส
ขณะนี้ไม่มีการประท้วงมากนัก สิ่งนี้ได้เปิดพื้นที่ให้โคมไฟสีแดงและสีขาวที่เป็นโคลงสั้น ๆ ของ Li ส่องแสงท่ามกลางสายฝน หรือแมลงเม่าถูกซิปโปเผาอย่างโหดร้ายอย่างสิ้นหวังเพื่อแสดงจังหวะของชีวิตประจำวันและกลับสู่ Wukanอย่างไรก็ตาม สิ่งเหล่านี้ยังคงเป็นข้อยกเว้นของกฎที่เธอไม่รบกวนกล้องกฎของกล้องจะนำเสนอสถานการณ์เมื่อมีฉากเกิดขึ้นเท่านั้น และผู้สร้างภาพยนตร์ไม่เคยเข้าไปแทรกแซงการเมืองของตนเองหรือใช้วิจารณญาณต่อชาวบ้าน (ซึ่งอาจอธิบายเหตุผลของหลี่ว่าทำไมจึงจะได้รับอนุญาตให้ถ่ายทำภาพยนตร์)ก่อนอื่นเลย).ตลอดกระบวนการนี้ มีคนรู้สึกว่าเธอกำลังปลูกฝังความไว้วางใจของพวกเขาพวกเขาคุ้นเคยกับการมีอยู่ของกล้องและดูเหมือนจะสื่อสารกับผู้คนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาโดยตรง แทนที่จะเป็นผู้ชมในจินตนาการ และยังกล้าเสี่ยงด้วยการเปิดเผยรายละเอียดที่ละเอียดอ่อนอีกด้วย
ในช่วงไคลแม็กซ์ของการเคลื่อนไหว ทีมงานภาพยนตร์และนักข่าวคนอื่นๆ ก็ปรากฏตัวที่บริเวณรอบนอก แต่เมื่อฝุ่นจางลง สิ่งที่เหลืออยู่ก็คือกล้องของหลี่ ที่กำลังเจาะลึกความวุ่นวายในแต่ละวันของขบวนพาเหรดและการแสดงการเลือกตั้งความแตกต่างระหว่างโปรเจ็กต์ของ Li และข่าวธรรมดาก็คือการแทรกแซงของเธอในความเป็นจริง ซึ่งต่างกันในเรื่องของเวลาในส่วนของ Robin Li ใช้เวลาหกปี (ตั้งแต่ปี 2011 ถึง 2017) ดิ้นรนเพื่อถ่ายทำ Wukan และที่สำคัญกว่านั้นคือผลที่ตามมาซึ่งดูเหมือนไม่เกี่ยวข้อง แต่เป็นการอุทิศให้กับภาพยนตร์ที่ฝังไว้ บวกกับเวลาฉายสามชั่วโมง สิ่งนี้ทำให้เส้นทางมีความแข็งแกร่งของการสูญเสีย
ภาพยนตร์เรื่องนี้ใช้เวลามาก ไม่เพียงแต่พูดคุยถึงการต่อสู้ของหวู่คานในฐานะกระบวนการทางการเมืองของจีนในระดับจุลภาค แต่ยังรวมถึงการศึกษาตัวละครของผู้ที่เกี่ยวข้องด้วยแม้ว่าพวกเขาจะมีความกระตือรือร้นและไร้เดียงสา แม้ว่าพวกเขาจะเลิกทะเลาะกัน ประณามกันและกัน หรือไล่ตามความสำเร็จในอดีตอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเมื่อการเคลื่อนไหวทางการเมืองหยุดนิ่ง เลนส์ของ Li ก็ยังคงเห็นอกเห็นใจอย่างมั่นคงเนื่องจากการเมืองของเธอสามารถบอกเป็นนัยผ่านความเห็นอกเห็นใจนี้เท่านั้น เธอจึงปล่อยให้ผู้ชมเรียนรู้จากมันและอธิบายสถานการณ์เป็นเรื่องปกติที่บุคคลจะเป็นนักการเมือง แต่ "เส้นทางที่หายไป" เตือนผู้คนว่านักการเมืองก็เป็นปัจเจกบุคคลเช่นกัน
หากในที่สุดซีรีส์ “SpongeBob SquarePants” ได้ฉายแล้ว ดูเหมือนว่าผู้ชมจะทำให้ผู้ชมผิดหวังมากที่สุด
“ใครจะออกเรือไปผจญภัยครั้งใหม่ที่จะทำเงินให้ฉันล่ะ”ในตอนแรกของ “SpongeBob SquarePants Movie: Sponge is Running” ก็มีเสียงตะโกนว่า Crabs หัวหน้าของ Krabby Patty (Clancy Brown)) ตอนที่ฉันร้องไห้.สควิดวอร์ด (ร็อดเจอร์ บัมพาส) พนักงานที่ยืดเส้นยืดสายที่สุดของมิสเตอร์แครปส์ กลอกตาก่อนจะออกจากร้านอาหารฟาสต์ฟู้ดใต้น้ำเมื่อต้องเผชิญกับภาพยนตร์รับจ้างที่ดูถูกเหยียดหยามเช่นนี้ เป็นเรื่องยากที่จะไม่รู้สึกเห็นใจ Squidward เพราะภาพยนตร์ภาคที่สามที่สร้างจากซีรีส์แอนิเมชั่นยอดนิยมของ Nick Layton ดูเหมือนจะมุ่งเป้าไปที่การดึงดูดผู้ใหญ่เป็นหลัก โดยมีดาราที่สามารถระบุตัวตนได้ปรากฏในภาพยนตร์บรรเทาทุกข์ฉบับคนแสดงและภาพยนตร์ชื่อดังบทบาททางทะเล
เมื่อกษัตริย์โพไซดอน (แมตต์ เบอร์รี่) ผู้ไร้ประโยชน์ได้ลักพาตัวแกรี่ หอยทากสัตว์เลี้ยงแสนรักของสพันจ์บ็อบ (ทอม เคนนี่) (รวมถึงเคนนี่ด้วย) เพื่อใช้น้ำมูกของเขาในการดูแลผิว สพันจ์บ็อบและแพทริค (บิล) ฟาเกอร์บัคเกอจึงออกเดินทางเพื่อช่วยเหลือเขาจากการสูญหาย เมืองแอตแลนติกซิตี้ ซึ่งเป็น “แหล่งรวมความเสื่อมทรามทางศีลธรรมที่น่าอับอายและน่าอับอาย”แฟนๆ ของ SpongeBob SquarePants จะรู้ว่า Gary มีความหมายต่อเจ้าของของเขามากแค่ไหน และในแคมป์ฤดูร้อน ปาร์ตี้ของทั้งคู่จะน่ารักและจริงจังเมื่อมองย้อนกลับไปอย่างไรก็ตาม “ฟองน้ำหลบหนี” บางครั้งหมดสติและไม่สามารถมีสมาธิกับงานได้ในเมืองที่สาบสูญแห่งแอตแลนติกซิตี้ ยังมีเวลาเล่นการพนันที่ยาวนาน ซึ่ง SpongeBob SquarePants และ Patrick พบว่าพวกเขาไม่สามารถมุ่งความสนใจไปที่มันได้ตลอดเวลา
ทีวีซีรีส์ SpongeBob ชอบช่วงเวลาสุ่มๆ เสมอ และ Sponge on Run ก็ไม่ได้ขาดความแปลกประหลาดที่ไม่เป็นอันตราย เหมือนกับที่แพทริคอธิบายด้วยความจริงจังไร้สาระเมื่อแนะนำตัวเองครั้งหนึ่ง: “ชื่อของฉันอยู่ในทีมเซลติกส์มันหมายถึงเครื่องปิ้งขนมปัง”แต่ตรรกะที่งุ่มง่ามนี้ปรากฏได้อย่างมีประสิทธิภาพที่สุดในลักษณะนิสัยในอดีตของ SpongeBob ซึ่งเป็นชุดของตัวละครที่น่ารักและแปลกประหลาดที่นี่การเล่าเรื่องเป็นเรื่องไร้สาระ
เมื่อ Snoop Dogg และ Keanu Reeves ปรากฏตัวในฉากความฝันอันยาวนานและทำอะไรไม่ถูก มันเป็นการเบี่ยงเบนความสนใจ ไม่ใช่ความเข้าใจผิดในลำดับความฝัน มีวัชพืชที่กำลังลุกไหม้และใบหน้าของคนหลังอยู่ในนั้น, ท้าทาย SpongeBob และ Patrick เพื่อปลดปล่อยทีมเต้นฮิปฮอปที่กินเนื้อเป็นอาหารโจรสลัดซอมบี้จากรถเก๋ง Diablo (Danny Trejo)อย่างไรก็ตาม ความไม่สามารถเข้าใจได้ไม่เท่ากับการไร้จุดหมาย เนื่องจากการปรากฏตัวของแขกรับเชิญคนดังดูเหมือนจะถูกยัดไว้เพื่อวัตถุประสงค์ทางการตลาดKamp Koral ซึ่งเป็นภาคก่อนของซีรีส์นี้ กำลังออกฉายพร้อมกับภาพยนตร์เรื่องนี้ และในช่วงครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมา เขาได้ละทิ้งแผนการต่างๆ มากมายและนำแผนต่างๆ กลับมาที่ค่ายฤดูร้อน ดูเหมือนว่าจะเป็นส่วนหนึ่งของการผจญภัยที่ทำกำไรได้ .
SpongeBob SquarePants เป็นสิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดและมหัศจรรย์ที่สุดเสมอมาคือการช่วยให้เด็กๆ ได้เห็นสัตว์ทะเลเมื่อโตเป็นผู้ใหญ่ในทางตรงกันข้าม “SpongeBob SquarePants” ละทิ้งเกี๊ยวไร้รสชาติอันเป็นเอกลักษณ์ของซีรีส์นี้ และขอให้ผู้ชมโตขึ้นหากพวกเขาต้องการตามทัน (เช่น เทศกาลหยาบคายกล่าวถึง “คนง่วงนอน” อาเจียนตอนกลางคืน”)
มี Sponge on the Run ไม่กี่คนที่ค้นพบจุดหวานสุดคลาสสิก โดยมองว่าเด็กๆ สามารถเข้าใจอารมณ์ขันที่ซับซ้อนได้ในขณะที่ยังปล่อยให้พวกเขาพูดถึงเรื่องตลกโง่ๆบางครั้งการแสดงแบรนด์การเล่าเรื่องในรูปแบบการถ่ายทอดของซีรีส์ก็แสดงได้อย่างมีประสิทธิภาพที่นี่ เช่น เมื่อแพทริคและสพันจ์บ็อบเห็นภาพแวบหนึ่งขยับไปที่ "หน้าต่างในเวลาเดียวกัน" และเมื่อพวกเขาโต้เถียงว่าการผจญภัยของพวกเขาจะเข้มข้นขึ้นหรือไม่ .เวลาอย่างหนังเรื่องเพื่อนหรือการเดินทางของฮีโร่อย่างไรก็ตาม ทั้งคู่อาจผิดหวังที่ได้รู้ว่าการแสวงหาที่ไม่ปะติดปะต่อและน่าเบื่อของพวกเขาไม่ได้เป็นไปตามโครงสร้างที่น่าพอใจเช่นนั้นหากในที่สุดซีรีส์ “SpongeBob SquarePants” ได้ฉายแล้ว ดูเหมือนว่าผู้ชมจะทำให้ผู้ชมผิดหวังมากที่สุด
นักแสดง: Tom Kenny, Bill Fagerbakke, Rodger Bumpass, Clancy Brown, Mr. Lawrence, Jill Tully (Jill Talley, Carolyn Lawrence, Matt Berry, Awkwafina, Snoop Dogg, Danny Te Danny Trejo, Tiffany Haddish, Reggie Watts ผู้กำกับ: Tim Hill บทภาพยนตร์ : Tim Hill วางจำหน่าย: Paramount + เวลาที่วางจำหน่าย: 91 นาที เรตติ้ง: PG ปี: 2021
ภาพยนตร์ของแอนโทนี่และโจ รุสโซไม่อาจหลีกหนีจากความว่างเปล่าโดยธรรมชาติของบทบาทของเชอร์รี่ได้
ทอม ฮอลแลนด์นำเสนอมุมมองที่เฉียบแหลมและหิวโหยในตอนต้นของเรื่อง “Cherry” ของแอนโทนี่และโจ รุสโซ ซึ่งเราเห็นตัวละครชื่อเดียวกันพร้อมวิธีปล้นธนาคารด้วยทรัพย์สินเพียงครึ่งเดียวที่น่าทึ่งชายหนุ่มขาดแผนการและไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับผลที่ตามมา ส่วนหนึ่งเป็นเพราะเขาติดฝิ่นอย่างไรก็ตาม ในขณะที่ส่วนที่เหลือของการดัดแปลงจากนวนิยายกึ่งอัตชีวประวัติที่ได้รับการยกย่องอย่างกว้างขวางในปี 2018 ของ Nico Walker เผยให้เห็น การผสมผสานระหว่างความไม่รู้และการผสมผสานระหว่าง Lu ได้ผลักดันการพัฒนาของเขา และถึงกับติดยาเสพติดในอิรักก่อนถึงถนน.Chery กล่าวในการบรรยายว่า “ปีนี้ฉันอายุ 23 ปีแล้ว และฉันได้ขยายช่วงต้นๆ ของหนังให้กระฉับกระเฉงมากขึ้น แต่ฉันยังไม่เข้าใจว่าผู้คนกำลังทำอะไรอยู่”ศูนย์ (ถ้ามี) ก็ไม่เกิดขึ้น
หลังจากการกล่าวเปิดงาน ภาพยนตร์เรื่องนี้ถูกย่อให้สั้นลงอีกห้าปีจนกระทั่งปี 2002 เมื่อเชอร์รี่ได้หว่านเมล็ดพืชสำหรับการทำลายตนเองในอนาคตเช่นเดียวกับที่ฮอลแลนด์เล่นด้วยเสน่ห์ที่สดใส แม้ว่าเขาจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่เลวร้ายและพ่ายแพ้ที่สุด แต่เชอร์รี่ก็ยังคงเด้งกลับแบบสุ่มในชีวิตของเขาก่อนอื่น เราได้ยินอะไรจากเขามากมายจริงๆ เขาเล่าถึงความพยายามผิดๆ ของเขาในการจับภาพชีวิต ในขณะที่ใช้เวลาอยู่ในคลีฟแลนด์ และใช้เวลากับเพื่อน ๆ โดยที่ไม่มีที่ไหนเลย และมีส่วนร่วมในงาน Together จอมปลอมในที่ทำงานต่อมา เนื่องจากการเลือกผิดหลายครั้งจำกัดการเลือกของเขา เขาจึงไม่มีอะไรจะพูด
บนระบบอัตโนมัติของมหาวิทยาลัยเยซูอิต เอมิลี่ (Ciara Bravo) เพื่อนร่วมชั้นของเชอร์รี่รู้สึกหนักใจมากและเธอก็แสดงให้ผู้ชมเห็นว่าเธอดูเหมือนอะไร: นางแบบที่มีความมั่นใจในตนเองที่สดใสและสวยงาม ความตระหนักรู้ในตนเองและอารมณ์ขันอันชาญฉลาดของเขาเข้ากันกับแม้ว่าชีวิตของเอมิลี่ดูเหมือนจะกลมกลืนกันมากขึ้น แต่สุดท้ายแล้วเธอก็ยังคงเต็มไปด้วยความลึกลับในภาพยนตร์เรื่องนี้เหมือนกับว่าชีวิตเป็นเรื่องของเชอร์รี่ความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่มั่นคงแต่ไม่มั่นคงหลังจากต่อสู้กับเชอร์รี่ พวกเขารู้สึกประทับใจมากยิ่งขึ้นเมื่อเชอร์รี่เข้าร่วมกองทัพในช่วงสงครามอิรักที่รุนแรงที่สุดพวกเขาแต่งงานกันก่อนที่เขาจะจากไปอย่างหุนหันพลันแล่น
ส่วนตรงกลางของ Cherry ย้อนกลับไปตอนรับราชการทหารของตัวเอกและน่าเชื่อมากที่สุดสำหรับภาพยนตร์ความยาว 20 นาทีที่ออกฉายนานเกินไป ซีเควนซ์การฝึกขั้นพื้นฐานทั้งหมดจะรู้สึกว่าซ้ำซ้อนมากชีวิตทหารที่ไร้สาระตอกย้ำถึงการสูญเสียของเชอร์รี่ในโลกนี้อีกครั้งซึ่งดูเหมือนจะเป็นเพียงเรื่องตลกที่ไม่ดีสำหรับเขาในอิรัก รุสโซส์สรุปฉากแอ็กชั่นขนาดใหญ่บางฉากด้วยภาพที่น่าประทับใจ แต่เขาไม่แน่ใจว่าจะสร้างสมดุลระหว่างประสบการณ์ของเชอร์รีในฐานะแพทย์ต่อสู้กับความบอบช้ำทางจิตใจที่เกิดจากอารมณ์ขันของโรคดีซ่าน
ในสหรัฐอเมริกา เนื่องจากขาดคำแนะนำ ชีวิตของเชอร์รี่จึงพังทลายลงอย่างรวดเร็วเนื่องจากอาการพร่ามัวของ PTSDเขาและเอมิลี่หมกมุ่นอยู่กับเฮโรอีน ซึ่งในระยะสั้นทำให้เกิดนิสัยแปลกๆ เช่น การขโมยเงินจากพ่อค้า ปัญหากระแสเงินสด และการปล้นธนาคารเมื่อเปรียบเทียบกับฉากที่แล้ว ชีวิตอาชญากรรมใหม่ของทั้งคู่และความท้าทายที่พวกเขาเผชิญในการใช้ยาเสพติดและการล้างพิษมีความฉับไวและดราม่ามากกว่าฉากที่แล้ว และฉากก่อนหน้านี้มักจะถูกมองจากระยะไกลหรือแม้แต่การพัฒนาที่สำคัญแต่หนังเรื่องนี้ยังคงไม่สามารถหลีกหนีความว่างเปล่าโดยธรรมชาติของเชอร์รี่ในฐานะบทบาทได้
ด้วยการเชื่อมโยงความหายนะของสงครามในต่างประเทศกับความหายนะของการติดยาเสพติดที่บ้านและความไร้จุดหมายของเชอร์รี่ต่อหน้าอิรัก ผู้สร้างภาพยนตร์ดูเหมือนจะบอกเป็นนัยว่าสหรัฐอเมริกามีแนวโน้มที่จะตกอยู่ในอันตรายและไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับความเสี่ยงอย่างไรก็ตาม แม้ว่าหนังเรื่องนี้จะมีธีมฮอตคีย์มากมายและเต็มไปด้วยเหตุการณ์และอารมณ์ขัน แต่สไตล์ที่ใส่ใจ (ตั้งแต่การบรรยายโดยตรงไปจนถึงกล้องไปจนถึงสโลว์โมชั่นไปจนถึงเทคนิคการมองเห็น เช่น การล้างพื้นหลังทั้งหมดและทำให้ตัวละคร จู่ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้นใน สีสันสดใส - การนำเสนอที่เรียบง่ายทำให้เสียโอกาสในการพูดมาก ผู้สร้างภาพยนตร์ตัดสินใจแปลก ๆ และจบลงด้วยความหวังที่คลุมเครือ แต่ไม่มีบทสนทนาที่จะช่วยอธิบายเชอร์รี่ในชีวิตของเขา การเปลี่ยนแปลงที่อาจเกิดขึ้นเพียงตอกย้ำความล้มเหลวในการสื่อสารของพวกเขา บทบาทหลักมากกว่าการสูญเสียตัวเอง
นักแสดง: Tom Holland, Ciara Bravo, Jack Reynor, Jeff Wahlberg, Forrest Goodler K (Forrest Goodluck), Michael Gandolfini (Michael Gandolfini), Michael Rispoli (Michael Rispoli), Daniel R. Hill (Daniel R. Hill) ผู้กำกับ: Anthony Russo , Joe Rose ผู้เขียนบท: Angela Russo Osto, Jessica Goldberg ออกฉาย: Apple TV + เวลาฉาย: 140 นาที เรตติ้ง: R ปี: 2021
หากโลกภายนอก Supermercado Veran เต็มไปด้วยความยากจนและอาชญากรรม เราก็จะไม่เข้าใจมันจากรังไหมเล็กๆ นี้
สำหรับผู้กำกับทาลี ยานเคเลวิช เป็นเรื่องง่ายที่จะวาดภาพเหมือนของร้านขายของชำบราซิลใจกลางซูเปอร์มาร์เก็ต My Darling ซึ่งเน้นไปที่ขยะ คนงานค่าจ้างต่ำ และนักเคลื่อนไหวด้านเชื้อชาติท้ายที่สุดแล้ว บราซิลเป็นประเทศที่กำหนดโดยความไม่เท่าเทียมกันทางรายได้และการต่อสู้ทางชนชั้นYankelevich เลือกใช้สิ่งที่น่าสนใจมากกว่านั้นแทน โดยใช้กล้องเลื่อน การให้คะแนนอย่างแปลกประหลาด และความสวยงามของสายไหม ทำให้ Supermercado Veran ในเซาเปาโลดูเหมือนห้างสรรพสินค้า Galeries Lafayette ในปารีส
ที่นี่ไม่มีความไม่พอใจหรือความอยุติธรรม มีแต่ชั้นวางสีขาวเรียบๆ สินค้าอร่อยๆ และคนทำงานที่รักการทำงานบางคนถึงกับยอมรับว่าได้สร้างการติดต่อกับลูกค้าบางคนโอ้อวดว่ามีคนมากมายที่พวกเขาติดต่อด้วยทุกวันความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมงานมีตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัยในฝันหากโลกภายนอกเต็มไปด้วยความยากจนและอาชญากรรม เราก็จะไม่รู้เรื่องนี้จากรังไหมเล็กๆ นี้
แนวทางแฟนตาซีของแยงเคเลวิชมีจุดประสงค์และสอดคล้องกันมากจนภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่เคยรู้สึกเหมือนเป็นโฆษณาสำหรับประเทศที่ถูกสุขลักษณะที่ไม่มีอยู่จริงเลยดังนั้น ดาร์ลิ่งซูเปอร์มาร์เก็ตของฉันจึงใกล้กับภวังค์มากขึ้น ซึ่งเป็นภาพของสถานที่ที่โฟกัสมากเกินไป และสถานที่แห่งนี้ก็มองข้ามความเป็นจริงมหภาคที่อยู่รอบๆ ได้อย่างมีความสุขขณะที่กล้องของ Yankelevich ลอยไปทั่วพื้นที่ของร้าน เธอก็รวบรวมบทความเชิงสังเกตการณ์และคำให้การจากนายจ้างของเธอเข้าด้วยกัน ซึ่งเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยที่มักทำให้กอนโซกลายเป็นความจริงในกระบวนการนี้ กล้องจะทำให้พนักงานที่ปกติมองไม่เห็นมีความเป็นมนุษย์
Yankelevich ไม่ได้ขโมยเรื่องราวดีๆ จากพวกเขา แต่ขอให้คนงานเล่าถึงความหลงใหล นิสัยแปลกๆ และความฝันของพวกเขาให้เราฟังแทนเราได้พบกับโกดังสตีฟดอร์ผู้หมกมุ่นอยู่กับเกมสร้างเมือง และสงสัยว่าจะมีคนพบว่าสถานที่ทำงานของเขาคู่ควรแก่การชมภาพยนตร์จอร์จ ออร์เวลล์ เป็นมืออาชีพด้านประวัติศาสตร์ ร้องเพลงคนเฝ้าประตู นักทฤษฎีสมคบคิด และนักทฤษฎีสมคบคิดคนรักอนิเมะที่พูดภาษาญี่ปุ่น พนักงานที่ถูกชักชวนหลอกหลอนในซูเปอร์มาร์เก็ต และเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่หวังว่ากล้องวงจรปิดของเธอจะสามารถระบุที่อยู่ของลูกของเธอได้
สิ่งที่น่าประหลาดใจที่สุดคือแม้ว่าเราจะไม่เคยรู้สึกว่ากล้องใช้เวลาอยู่กับพวกเขามากขนาดนี้ แต่ปัญหาทั้งหมดก็ยังมีอยู่ราวกับว่าพวกเขาเต็มไปด้วยการไตร่ตรองอย่างลึกซึ้งทุกรูปแบบเกี่ยวกับความเบื่อหน่ายและระบบอัตโนมัติ มันทำให้งานของพวกเขาน่าเบื่อยิ่งขึ้น และในที่สุดก็พบผู้ฟังที่เต็มใจบางทีนี่อาจเป็นแรงจูงใจภายในของรูปแบบสารคดี กล้องดึงดูดคนแปลกหน้าที่ต้องการผู้ฟังที่ล่าช้าเหตุผลที่ Yankelevich ทำความยุติธรรมไม่ใช่เพราะความชอบธรรมในตนเอง แต่เป็นเพราะพวกเขาตระหนักถึงความสมบูรณ์ของสิ่งที่พวกเขาฝันถึงและฝันร่วมกับพวกเขา
Crisis ของ Nicholas Jarecki เป็นหนังระทึกขวัญขั้นตอนที่ออกแบบมาเพื่อจัดการกับการทุจริตและความล้มเหลวที่นำไปสู่การแพร่ระบาดของฝิ่นในสหรัฐอเมริกาโครงสร้างของหนังเรื่องนี้เป็นที่มาของการดำรงอยู่ซึ่งเป็นจุดสนใจหลักของจินตนาการของ Jarecki เนื่องจากผู้กำกับและผู้กำกับได้สร้างโครงเรื่องขึ้นมา 3 เส้นที่แสดงให้เห็นว่าการติดฝิ่นได้รับการเลี้ยงดูในชนชั้นต่างๆ ของสังคมอย่างไร ได้แก่ นักธุรกิจที่ค้าขายกับถนน เภสัชกรที่ร่มรื่นสำหรับมหาวิทยาลัยเหล่านี้ บริษัทยาจะให้เงินทุนสูงแก่อาจารย์เพื่อ "เครื่องหมายสีเขียว" การวิจัยของตนระหว่างแคนาดาและสหรัฐอเมริกา หน่วยงานบังคับใช้กฎหมายดำเนินธุรกรรมกับผู้ค้ามนุษย์สงครามที่กำลังดำเนินอยู่ในการจัดลำดับความสำคัญของกระบวนการของระบบมากกว่าตัวเอก “Crisis” เกือบจะจงใจเชิญชวนให้เปรียบเทียบกับภาพยนตร์ใดๆ ของสตีเวน โซเดอร์เบิร์ก
อิทธิพลของกระบวนการทางวิชาชีพที่มีต่อความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลคือความหลงใหลหลักของโซเดอร์เบิร์กในฐานะศิลปิน และทุกสิ่งทุกอย่างตั้งแต่ผลงานที่โลดโผนไปจนถึงการทดลองที่มีความเที่ยงตรงต่ำได้เกิดขึ้นเขาเก่งในการใช้ความทุกข์ทรมานของมนุษย์เพียงคนเดียวเพื่อแจ้งประเด็นและขั้นตอนการพูดที่อาจน่าเบื่อ เช่น ภาพระยะใกล้อันเจ็บปวดของเบนิซิโอ เดล โทโรใน Traffic และความน่ารำคาญ ความจำเพาะทางคลินิกและความกลัวต่อรูปแบบ Kromberg ได้นำไปสู่การแพร่กระจายของ โรคติดเชื้อในทางตรงกันข้าม การสร้างภาพยนตร์ของจาเร็คกีมีคุณภาพที่น่าเบิกบานใจไปมา ซึ่งหมายความว่านักบินทีวีทั้งสามคนสุ่มมารวมตัวกันเพื่อพิสูจน์จุดที่ชัดเจนจาเร็คกีอาจไม่แน่ใจว่าเนื้อหาที่เน้นสารฝิ่นจะเพียงพอสำหรับการสร้างภาพยนตร์หรือไม่ ดังนั้นเขาจึงหันไปใช้ความคิดเดิมๆ เกี่ยวกับการแก้แค้นทางอาญา ตั้งแต่แม่ผู้แก้แค้นไปจนถึงตำรวจ เขาซื่อสัตย์เกินไปสำหรับโลกที่เปราะบางใบนี้วิกฤติจบลงด้วยการสิ้นสุด 30 นาทีอันน่าเบื่อ
ในกิจกรรมการเก็งกำไร Jarecki สับสนละครประโลมโลกกับนักเคลื่อนไหวอย่างชาญฉลาด โดยใช้การแสดงของดาราภาพยนตร์ที่เย้ายวนใจของ Richard Gere ในฐานะผู้ประกอบการกองทุนเฮดจ์ฟันด์ ทำให้เรามีเสน่ห์ ความผิดปกติทางสังคมของการใช้กำลังสับสนโดยสถาปนิกมาร์ติน สกอร์เซซี่ (มาร์ติน สกอร์เซซี่) ใน “Wolf of Wall Street” (Wolf of Wall Street) ได้ทำให้กลอุบายนี้ในการดึงดูดผู้ชมถึงขีดสุดพวกเขายอมรับว่าความโลภทางสังคมเป็นการขยายของเราเองในขณะเดียวกันก็เสนอให้ผู้ชมสนุกไปกับ สามารถจัดการกับพฤติกรรมที่ไม่ดีได้อย่างเชี่ยวชาญโดยไม่มีผลกระทบใด ๆ
วิกฤตดังกล่าวแสดงให้เห็นว่า Jarecki ลืมเทคนิคนี้ เนื่องจากโรงรับจำนำที่เข้มงวดได้ทดสอบหรือกระตุ้นผู้ชมแบบเหมารวม และไม่ได้เบี่ยงเบนความสนใจของพวกเขา ยกเว้นคำแนะนำที่จำเป็นบางประการที่ผู้เขียนบทเบื้องหลังแนะนำให้ผู้เขียนบททำเครื่องหมายในช่องเมื่อต้องรับมือกับพวกอันธพาลเฟนทานิลชาวแคนาดาและอาร์เมเนีย การตัดสินใจของเจ้าหน้าที่ลับ DEA แจ็ค เคลลี่ (อาร์มี แฮมเมอร์) ไม่เคยถูกทรมานหรือเซ็นเซอร์ และผู้ติดยา แคลร์ (เอวานเจลีน ลิลลี่) ที่กำลังฟื้นตัว เมื่อสืบสวนเรื่องการใช้ยาเกินขนาดที่ร้ายแรงของลูกชาย เขาแทบจะไม่กระพริบตาถูกฆ่า.บางคนคิดว่าการเสียชีวิตของลูกชายจากการเลือกใช้ยาของแม่จะนำไปสู่การกลับเป็นซ้ำได้ และข้อมูลเชิงลึกหรือเหตุการณ์บางอย่างที่ทุ่มไปกับความกดดันในการเอาชีวิตรอด แต่ความเป็นไปได้นี้กลับถูกกำจัดออกไปเท่านั้นในทางกลับกัน เจคและแคลร์กลับถูกมองว่าเป็นฮีโร่จากภาพยนตร์แอ็คชั่น
เรื่องราววิกฤตการณ์ครั้งนี้ที่ทะเยอทะยานและน่ากังวลที่สุดก็เป็นเรื่องไร้สาระที่สุดเช่นกันดร. ทาริน โบรเวอร์ (แกรี่ โอลด์แมน) นักวิทยาศาสตร์และนักการศึกษาผู้มีประสบการณ์ซึ่งทำการทดลองกับบริษัทยายักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง (บิ๊กฟาร์มา) ด้วยราคาเพียงเล็กน้อยมาเป็นเวลาหลายปี รู้สึกตกใจมากผู้บริจาคอาจต้องการสิ่งตอบแทน กล่าวคือ เพื่ออนุมัติยาที่สมมุติว่าไม่เสพติดซึ่งอาจมีอันตรายถึงชีวิตมากกว่ายาที่ทำให้ถึงตายออกซิแคมเมื่อคำนึงถึงประสบการณ์ทางวิชาชีพของตัวละคร ความไร้เดียงสาของ Tyrone ที่เล่นโดยเทศมนตรีอย่างบ้าคลั่ง ดูไร้สาระ และ Jarecki ก็เสียไอเดียที่ดีที่สุดของหนังเรื่องนี้ไปเปล่าๆ
เมื่อ Tyrone ขู่ว่าจะแจ้งให้ผู้ให้ข้อมูลทราบ มหาวิทยาลัยและบริษัทยาก็ขุดค้นชื่อเสียงเก่าๆ เกี่ยวกับการล่วงละเมิดทางเพศ ซึ่งทำให้เขามีชื่อเสียงโด่งดัง แม้ว่าผลกระทบทางอารมณ์ของภัยคุกคามนี้ และความหน้าซื่อใจคดของ Tyrone ในฐานะบุคคลที่เชื่อว่าเป็นความจริงก็ไม่เคยถูกค้นพบเลยในความเป็นจริง ผู้สร้างภาพยนตร์รู้สึกประหลาดใจมากกับชีวิตภายในของตัวละครต่างๆ ของเขาจนเขามองข้ามอิทธิพลของการแต่งงานอันโด่งดังของ Tyrone ที่มีต่อการแต่งงานของเขาด้วยซ้ำวิกฤติครั้งนี้ได้เปลี่ยนองค์ประกอบของมนุษย์ในเรื่องราวครั้งแล้วครั้งเล่า หรืออีกนัยหนึ่งคือดราม่า เพื่อแลกกับสถิติยาที่ Google สามารถค้นหาได้ภายในไม่กี่วินาที
นักแสดง: แกรี่ โอลด์แมน, อาร์ม แฮมเมอร์, เอวาเจลีน ลิลลี่, เกร็ก คินเนียร์, คิด คิวดี้ (คิด คูดี้), ลุค อีแวนส์, มิเชล โรดริเกซ, อินทิรา วามา (ลิลี่-โรส เดปป์), มีอา เคิร์ชเนอร์ (มีอา เคิร์ชเนอร์, ไมเคิล อาโรนอฟ, อดัม ซัคแมน, เวโรนิกา เฟอร์เรส , Nicholas Jarecki, Daniel Jun ), Martin Donovan ผู้กำกับ: Nicholas Jarecki บทภาพยนตร์: Nicholas Jarecki วางจำหน่าย: Quiver เวลาออกฉาย: 118 นาที เรตติ้ง: R ปี: 2021
คุกกี้ที่จำเป็นถือเป็นสิ่งสำคัญอย่างยิ่งสำหรับการทำงานปกติของเว็บไซต์หมวดหมู่นี้มีเพียงคุกกี้ที่รับรองฟังก์ชันพื้นฐานและคุณลักษณะด้านความปลอดภัยของเว็บไซต์คุกกี้เหล่านี้ไม่ได้จัดเก็บข้อมูลส่วนบุคคลใดๆ
คุกกี้ใด ๆ ที่อาจไม่จำเป็นเป็นพิเศษสำหรับการดำเนินงานของเว็บไซต์และใช้เพื่อรวบรวมข้อมูลส่วนบุคคลของผู้ใช้โดยเฉพาะผ่านการวิเคราะห์ การโฆษณา และเนื้อหาที่ฝังอยู่อื่น ๆ เรียกว่าคุกกี้ที่ไม่จำเป็นคุณต้องได้รับความยินยอมจากผู้ใช้ก่อนที่จะเรียกใช้คุกกี้เหล่านี้บนเว็บไซต์ของคุณ